KSIĘŻYC. Symbolem Księżyca jest półokrąg wyobrażający podświadomość. Jak wiemy, Księżyc nie świeci własnym światłem, lecz tylko odbija promienie Słońca. Na skutek zetknięcia się z Księżycem promienie te zmieniają się i inaczej działają na umysł człowieka niż światło Słońca. Zarówno w astrologii, jak i magii Księżyc wyobraża ukrytą stronę ludzkiej osobowości - tę, która w zwykłych warunkach świata zewnętrznego nie pojawia się zbyt często. W istocie działania magiczne wykonywane są przeważnie w ukryciu (okultyzm), z zachowaniem prywatności i z dala od widzów. Stare przysłowie mówi, że magia wykonywana publicznie jest mniej skuteczna od działań wykonywanych na osobności. Przekonanie to być może wywodzi się z czasów prześladowań, kiedy nie można było działać otwarcie. W tradycji ezoterycznej Księżyc kojarzy się z szeroko rozpowszechnioną zasadą reinkarnacji, czyli odradzania duszy człowieka w kolejnych ciałach fizycznych. Według niektórych tajemnych wierzeń duch po śmierci ciała przenosi się do świata księżycowego, by się inkarnować. W religiach pradawnych pogan pełnia Księżyca była jednym z mistycznych symboli Wielkiej Bogini Matki, która według najstarszych mitów o stworzeniu, jest rodzicielką wszechświata. Wykorzystując energie lunarne, mag uruchamia przypływy i odpływy potężnych sił psychicznych. Cykle Księżyca wywierają wpływ psychiczny i fizyczny na ludzi, zwierzęta i rośliny. Jest więc sprawą oczywistą, że w okultyzmie Księżyc powinien symbolizować podświadomość przebudzonego człowieka, który potrafi wykorzystać go do spełniania swych ukrytych marzeń.